Studioroosmarijn

Studioroosmarijn
Diana Roos

dinsdag 13 december 2011

Kopje koffie van het huis

Diverse malen heb ik overdag een overheerlijke latte gedronken bij Fleurie in Bloemendaal. Afgelopen zondagavond gingen we er met zijn vieren eten. Misschien gingen we er niet geheel onbevooroordeeld heen, want eigenlijk wilden we ergens anders eten.

Maar toch, de stemming zat er goed in, de kopjes koffie waren me altijd goed bevallen en we hadden best trek. De eerste indruk was goed. Water op tafel en vers gesneden brood werd op ons verzoek direct gebracht. De kaart was veelbelovend: variatie, seizoensproducten en diverse vegetarische gerechten. We konden ons voorstellen dat er ingrediënten werden gebruikt die biologisch waren, al stond het niet expliciet op de kaart
Fleurie scoort goed met een leuk en divers kindermenu, een belangrijk aandachtspunt voor mij (zie mijn bericht van vorige week). Naast frites zou de keuze voor aardappeltjes of rijst ook aanwezig mogen zijn.


We dronken een heerlijke frisse Sauvignon Blanc uit New Zeeland die goed smaakte bij de waddenzee garnaaltjes met avocado, maar zich ook goed staande hield bij de gerookte carpaccio en de tartaar.
Wat ik persoonlijk erg jammer vond was dat de garnering bijna uitwisselbaar was. Een enorme toef groene blaadjes bovenop de timbaaltjes waardoor je de tartaar in zijn geheel niet zag en hetzelfde sausje bij de garnalen en de tartaar? in cirkels op het bord. En dan hebben we het nog niet eens over de smaak gehad. Ik noem dat ‘geen lak of smak aan’. Dat betekent dat er weinig smaak aan het gerecht zit en de smaakbeleving is toch de voornaamste reden om uit eten te gaan. In ieder geval voor mij wel.
Als hoofdgerecht hadden we zeebaars, hertenbiefstuk en ravioli. De zeebaars was ‘an sich’ goed bereid, maar de smaak erg vlak. Saai. Jammer. De hertenbiefstuk was goed gebakken, maar de garnituren niet lekker. De stoofpeertjes waren te hard en de aardappelgratin te rauw.


Het vegetarische gerecht, waar ik nog over getwijfeld had of ik het ook niet zou nemen, was het minst smakelijke gerecht: De ravioli gevuld met bietjes en geitenkaas. Wat kan daar nu mis aan gaan? Nou alles. De pasta was flauw, de vulling van bietjes smakeloos en de geitenkaas was er misschien doorheen gevlogen, maar de smaak was bijna niet terug te vinden. En ook hier weer die enorme berg groene blaadjes bovenop het gerecht. Teleurstellend.
Na enig overleg onderling, vonden we wel dat we aan de bediening moesten laten weten dat we het eten niet zo lekker vonden. Bij onze tweede poging om dat te melden, hadden we het idee dat onze klacht aankwam en dat we serieus werden genomen. Helemaal toen ons een kopje koffie van het huis werd aangeboden. In het kader van kleine moeite groot plezier.
We hadden als dessert de citroentaart en een creme brulée gekozen en kregen daar de door Fleurie aangeboden koffie bij geserveerd. We moesten een beetje lachen om het formaat van de creme brulée. Mijn holle kies had nog ruimte over na het eten ervan, maar de smaak was goed en ook de smaak van de citroentaart was prima, al was de vulling erg vloeibaar. Eigenlijk waren we op dat moment wel senang met de situatie.

Tot we de rekening kregen. Onbegrijpelijk vonden we het dat er van de vier koffie die door het huis waren aangeboden, toch nog twee op de rekening waren beland. Foutje bedankt!
We hadden niet eens zin meer om er weer wat van te zeggen.
Ik denk dat ik mijn vriendin van de Hoge Hotelschool uit Den Haag maar eens langs moet sturen voor een lesje in hospitality. Als bij Fleurie het een en ander aan klanttevredenheid verbeterd, is kom ik graag weer terug voor mijn latte.
Ik heb dit artikel geschreven voor  www.fabulousfoodfan.nl


woensdag 7 december 2011

Geen kindermenu meer op de kaart


 Zojuist heb ik een reportage over Rene Redzepi op de televisie gezien. Werkelijk geweldig hoe deze chef denkt over koken uit de natuur. Hoe hij de elementen van de natuur laat terug komen in zijn gerechten en hoe hij verantwoord omgaat met producten uit het seizoen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zelfs franse chefs, die van huis uit toch traditioneler koken, fan zijn van deze progressieve deense chef. Voor de tweede keer achter elkaar is zijn restaurant NOMA, uitgeroepen tot het beste restaurant van de wereld.
Ik heb het nog niet zelf mogen ervaren om in zijn restaurant te eten, maar het staat wel hoog op mijn verlanglijstje. Voorlopig zal het nog wel even bij dromen blijven, want de wachtlijsten om er een tafeltje te bemachtigen zullen wel lang zijn. Maar wat gebeurt er om de hoek? Ik kijk met argusogen wat er aan nieuwe restaurants in mijn leefomgeving geopend wordt. Niets leukers dan iedere keer bij een ander restaurant te eten. We hebben helaas nog geen Rene Redzepi in Haarlem, want ik ga het liefst naar restaurants die met biologische ingrediënten werken en volgens de seizoenen koken, maar daarvan is het aanbod in Haarlem nog beperkt. Ik hoop dat er restaurateurs in dat gat springen. Zo zag ik al weken dat op de plek waar korte tijd een italiaans restaurant gehuisvest was, nu een aankondiging van een nieuw restaurant staan. Ik was heel nieuwsgierig wat er zou komen. Regelmatig fietste ik er even langs om te zien of er vorderingen aan de verbouwing waren of dat de deuren zich inmiddels geopend hadden.
En ja hoor opeens was het zover, een nieuw eet etablissement heeft haar deuren geopend. Voorzichtig keek ik naar binnen en op het raam, om een eerste indruk van de inrichting te krijgen en om een eerste blik op de kaart te kunnen werpen.  Nou een kaart stond wel in de etalage, namelijk de kaart met het kindermenu. In een klap was al mijn hoop op een puur en eerlijk restaurant verdwenen.
Net nu we op initiatief van Slowfood Texel, heel Nederland kindermenu vrij willen krijgen, opent zich om de hoek van mijn huis een eetcafe met het ongezondste kindermenu dat je je kunt indenken. Iedereen heeft zijn mond vol van gezond eten, dan neem je je gasten toch niet serieus als je voor hun kinderen alleen gefrituurde happen op de kaart hebt staan. Ik vind het niet meer van deze tijd en ik zal hier dan ook niet snel gaan eten. 
Volgend jaar gaan we als Slowfood Haarlem los met de campagne Nederland kindermenu vrij vanuit de gedachte dat elk mens recht heeft op puur, eerlijk en lekker eten. Ik wil dan als eerste dit nieuwe restaurant benaderen met ons pleidooi voor gezond eten voor onze kinderen op de kaart. Eens horen hoe ze daar in staan, en of we een verandering kunnen bewerkstelligen. Tja en anders moeten we toch Rene maar naar Nederland halen om onze campagne te ondersteunen, mag hij gelijk een keertje voor me koken.

woensdag 30 november 2011

Verliefd


Verliefd

Het speelt al een tijdje.  Eerst heb ik het genegeerd, toen voelde ik het kriebelen, maar nu kan ik er echt niet meer om heen. Ik ben verliefd. Ik kan het wel van de daken schreeuwen. IK BEN VERLIEFD OP OTTOLENGHI. Niet op de man, nee die ken ik natuurlijk helemaal niet, nee op zijn receptuur. De receptuur? hoor ik je denken. Ja! de receptuur uit zijn kookboek. Elk recept klopt, elk gerecht is likkenbarend lekker en elk ingredient gebruik ik al jaren, maar niet in de combinatie die in Plenty zo vanzelfsprekend lijkt.
Gemiddeld koken mensen maximaal twee gerechten uit een kookboek, soms zelfs geen enkel recept. Stel je voor, je koopt een kookboek, vindt de gerechten zo aantrekkelijk dat je geld voor dat boek over hebt, je wilt het hebben en laat het vervolgens ongebruikt in de kast staan.
Nou bij Plenty gaat mij dat in ieder geval niet gebeuren. Een heel boekvol met gerechten met groenten, groenten en nog meer groenten. Ik heb al bijna het hele kookboek doorgewerkt en nog geen slechte ervaring gehad. Ik smacht naar meer, zoek op het internet of er al nieuwe uitgaven zijn, maar hij dwingt me vooralsnog alleen maar nog intensiever gebruik te maken van zijn mooie, aantrekkelijke, heerlijke, verleidelijke receptuur. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Het mooiste is dat hij precies zo denkt als ik. Je kunt heerlijk eten zonder vlees of vis, door heerlijke groenten in de hoofdrol te gebruiken met gebruikmaking van veel verse kruiden en goede combinaties van ingredienten. Maar vlees mag wel. Nog mooier is het dat je bij zijn gerechten helemaal geen behoefte hebt aan vlees of vis. Het zijn zulke complete en smakelijke gerechten, dat bij het lezen alleen al het water je over de lippen loopt. Zijn gerechten inspireren me om zelf op die voet verder te creeren en nieuwe variaties te bedenken. Of zijn receptuur net een beetje naar mijn eigen hand te zetten. Het kan allemaal. Vanavond  ook. Ik heb een heerlijk herfstgerecht gemaakt met prachtige paddenstoelen en verse kruiden. Oordeel zelf en maak het morgen. Het is er een in het genre kleine moeite, groot plezier. Dan hoor ik graag of mijn verliefdheid gedeeld wordt. Ik gun het iedereen.

Cadeautje van wilde paddenstoelen en geitenkaas

600 g wilde paddenstoelen
200 g gekookte rosevalaardappeltjes in de schil
3 teentjes knoflook, fijngehakt
8 el kervel, fijngehakt
4 el dragon, fijngehakt
2 el olijfolie
4 el creme fraiche
150 zachte pittige geitenkaas, in blokjes
2 el Pernod
zout en zwarte peper

Verhit de oven tot 200 graden. Knip vier vierkante stukken bakpapier van 35 x 35 cm.
Veeg de paddenstoelen schoon en snijd ze eventueel in stukken. Snijd de aardappelen in plakjes van 1 cm.
Vermeng voorzichtig alle ingredienten in een grote schaal breng op smaakmet zout en peper.
Verdeel het mengsel over de vier stukken bakpapier. Bind het papier als een zakje dicht met bindtouw. Zet ze op een bakplaat.
Zet de bakplaat 17 minuten in de oven. Neem ze eruit en laat ze 1 minuut met rust. Dien de pakjes gesloten op zodat ieder zijn eigen pakje kan openen.





donderdag 17 november 2011

Broodnodig gepubliceerd op Fabulous Food Fan


In Nederland zijn we echte broodeters. Toch hoor ik steeds meer mensen zeggen dat ze minder brood willen eten. Bijvoorbeeld omdat ze een allergie hebben,  of omdat ze wat willen matigen met koolhydraten of omdat ze vanuit gezondheidsredenen eens willen kijken wat het voor hun lichaam doet.  Nu is het bij de lunch en het diner niet zo ingewikkeld om de boterham te laten staan. Voor het ontbijt is het voor veel mensen wat lastiger. Ik ben wel benieuwd wat je als vervanging als ontbijt allemaal zou kunnen eten. Is het uberhaupt verstandig om geen brood te eten. Waar compenseer je het mee. Wie heeft er een mening over of heeft tips en/of recepten.

dinsdag 15 november 2011

Smoking Gun gepubliceerd op Fabulous Food Fan


Recent heb ik een mooie foodshoot gemaakt over de bereidingstechnieken drogen en roken. Ik heb me er een beetje in verdiept en het is naast een praktische manier om je product langer houdbaar te maken, ook gewoon erg lekker. Ik kom allemaal leuke eenmansbedrijfjes tegen die zalm roken en dit bijvoorbeeld rechtstreeks aan de betere restaurants leveren. Ik heb het geproefd en het is echt mmmmmm heerlijk. Ook wordt er door mensen die graag eens wat anders proberen in de keuken weer steeds vaker thuisgerookt. Het lijkt er op dat het ook weer populairder is om zelf te roken. Past ook helemaal bij de tijdsgeest. Niet zo veel uit eten, maar thuis genieten van lokale, verantwoorde producten van goede kwaliteit op een slowmanier bereid. Er zijn meerdere methodes en nog veel meer materialen beschikbaar. Ik was laatst bij een groothandel in Badhoevedorp die allerlei rookovens zelf maken en ik was in shock wat een enorm uitgebreide nichemarkt dit is. Allemaal goed en aardig, maar het is ook best arbeidsintensief en wil je voor die ene keer dat je wilt gaan roken zo’n bakbeest van een rookoven aanschaffen? Waar laat je zo’n ding bijvoorbeeld. Ik, bijvoorbeeld, heb geen tuin, laat staan een schuur. Probleem. In een hip restaurant in Amsterdam at ik laatst zelfs een dessert dat gerookt was. Ik vroeg me af hoe ze dat hadden bereid. Wat schets mijn verbazing je hebt nu ook een soort instant rookapparaten zoals de smoking gun op de markt. Wat is dit nu voor apparaat. Is het een marketingtruc of doet de smoking gun echt iets voor de smaak van je eten. Ik heb het apparaat nu tijdelijk thuis en ik ben er flink mee aan het experimenteren. Het geeft in ieder geval een leuk effect aan tafel, het is handzaam en gebruiksvriendelijk. Maar is het duurzaam? Is het effect ervan lekker? Ik ben er nog niet uit.


woensdag 26 oktober 2011

chocolade pronkstuk

Momenteel volg ik een jaar lang 1 dag in de week een patisserie opleiding. Ik ben dol op bakken en ik denk dat ik er veel aan heb met alle activiteiten die ik momenteel verricht. Het schrijven van receptuur voor de foodstylingsopdrachten die ik doe en ik kan mijn gasten die komen vergaderen aan mijn keukentafel nog meer verwennen met lekker hapjes. Goede investering. 
De opleiding bestaat uit verschillende blokken. Van te voren had ik me enorm verheugd op het blok chocolade. Ik denk namelijk wel eens dat er chocolade door mijn lichaam stroomt, zo gelukkig word ik van het eten van chocolade. De les bonbons maken deed ik eer aan, ik stortte mij er in alsof mijn leven er vanaf hing. Het resultaat mocht er zijn. Truffels met slagroom, trufffels met marsepein, bonbons met caramel vulling, bonbons met praline. Wit, melk, puur. Alles kwam voorbij. En allemaal even heerlijk. Saillant detail het schijnt dat de gemiddelde leerling 3,5 kilo per schooljaar aankomt, met als uitschieter een leerling die vorig jaar 15 kilo is aangekomen. Mag hopen dat dit aan mijn deur voorbij gaat, anders kook en bak ik na deze cursus nooit meer.
Deze week kwam Jeroen Goossens een demonstratie geven. Er werd door onze leraren al weken over gesproken. Zo bijzonder is het dat hij ons les kwam geven. De top van Nederland, super zou je denken. Nou, dat is het natuurlijk ook. In zes uur maakte hij een pronkstuk waar je u tegen zegt. Maar ik werd er helemaal mismoedig van. Dit kan ik nooit, dit wil ik ook nooit en dit ga ik ook nooit doen. Wat een werk, wat een kunst. En zo niet mijn ding. Dit heeft niets meer met mijn passie voor chocolade te maken. In dit metier ben je scheikundige, schilder en beeldhouwer. Dit ben ik niet en wil ik ook totaal niet zijn. Hoe moet dat nu, want ik moet volgende week een masker maken, dan hebben we een les over chocolade gieten en dan komt het, dan mogen we ons eindstuk maken. IK WIL NIET. Ik wil gewoon lekker bonbonnetjes gieten en meer leren over de lekkerste garnache. Wat een deceptie. Ik moet me er gewoon maar doorheen slaan, ik zie geen andere oplossing. Hopen dat ik met de volgende module, basisdegen, meer aan mijn trekken kom.

chocolade pronkstuk

Momenteel volg ik een jaar lang 1 dag in de week een patisserie opleiding. Ik ben dol op bakken en ik denk dat ik er veel aan heb met alle activiteiten die ik momenteel verricht. Het schrijven van receptuur voor de foodstylingsopdrachten die ik doe en ik kan mijn gasten die komen vergaderen aan mijn keukentafel nog meer verwennen met lekker hapjes. Goede investering.
De opleiding bestaat uit verschillende blokken. Van te voren had ik me enorm verheugd op het blok chocolade. Ik denk namelijk wel eens dat er chocolade door mijn lichaam stroomt, zo gelukkig word ik van het eten van chocolade. De les bonbons maken deed ik eer aan, ik stortte mij er in alsof mijn leven er vanaf hing. Het resultaat mocht er zijn. Truffels met slagroom, trufffels met marsepein, bonbons met caramel vulling, bonbons met praline. Wit, melk, puur. Alles kwam voorbij. En allemaal even heerlijk. Saillant detail het schijnt dat de gemiddelde leerling 3,5 kilo per schooljaar aankomt, met als uitschieter een leerling die vorig jaar 15 kilo is aangekomen. Mag hopen dat dit aan mijn deur voorbij gaat, anders kook en bak ik na deze cursus nooit meer.
Deze week kwam Jeroen Goossens een demonstratie geven. Er werd door onze leraren al weken over gesproken. Zo bijzonder is het dat hij ons les kwam geven. De top van Nederland, super zou je denken. Nou, dat is het natuurlijk ook. In zes uur maakte hij een pronkstuk waar je u tegen zegt. Maar ik werd er helemaal mismoedig van. Dit kan ik nooit, dit wil ik ook nooit en dit ga ik ook nooit doen. Wat een werk, wat een kunst. En zo niet mijn ding. Dit heeft niets meer met mijn passie voor chocolade te maken. In dit metier ben je scheikundige, schilder en beeldhouwer. Dit ben ik niet en wil ik ook totaal niet zijn. Hoe moet dat nu, want ik moet volgende week een masker maken, dan hebben we een les over chocolade gieten en dan komt het, dan mogen we ons eindstuk maken. IK WIL NIET. Ik wil gewoon lekker bonbonnetjes gieten en meer leren over de lekkerste garnache. Wat een deceptie. Ik moet me er gewoon maar doorheen slaan, ik zie geen andere oplossing. Hopen dat ik de volgende module, basisdegen, meer aan mijn trekken kom.

woensdag 12 oktober 2011

vergeten groenten

Vanuit Slow food Haarlem organiseren we eens in de 6 a 8 weken een bijeenkomst voor de professionals in Haarlem. Elke professional kan lid worden van SLow Food Haarlem en kan dan deelnemen aan deze inspirerende bijeenkomsten. Op die manier leer je elkaar kennen, leer je over elkaars passie, elkaars bedrijven en het is goed voor het netwerk. Allemaal heel nuttig en gezellig en lekker.
Afgelopen keer had ik extra veel zin in de bijeenkomst omdat we naar een teler van vergeten groenten gingen. Wim Bijma. Een gepassioneerd verteller. Hij heeft een prachtig bedrijfje en levert aan een groot deel van de horeca in Amsterdam en Haarlem. Super dat al zo veel ondernemers met dergelijke mooie en bijzondere producten werken. Ik heb nog nooit zoveel verschillende smaken in zo'n korte tijd geproeft. Al mijn zintuigen werden op de proef gesteld. zoet, scherp, zuur, bitter. Zo'n man zou les moeten geven, hoe het nou echt werkt in de natuur en hoe wat je wanneer kunt eten.
Ik weet best wel wat van de seizoenen en wanneer wat groeit, maar hoe je het behandelt zodat je een optimaal product krijgt dat is weer een heel ander verhaal. Ik heb zin om morgen bij de vergeten groenten markt allemaal bijzondere groenten en kruiden te kopen voor het private dinner dat ik vrijdag organiseer, heerlijk herfst.













donderdag 6 oktober 2011

appels en peren

Dit jaar was de appel- en perenoogst enorm. Zalig. Koken met de producten van het seizoen. Mijn buren kwamen met enorme hoeveelheden aan zetten uit een priveboomgaard van vrienden. Super gewoon. En als klap op de vuurpijl, hadden we ook een verjaardagsfeest in de Olmenhorst. Dan kun je natuurlijk niet zonder te plukken weg gaan. Resultaat. Nog meer appels en peren. Nadat iedereen in mijn omgeving gek werd van de appeltaartvariaties waar ik weer mee aan kwam, was het tijd voor onder andere appelcrunch, compote, chutney, appelmoes, stoofvlees met appel, stoofpeertjes en hartige tarte tatin. Die laatste was een enorm succes, niet in het minst door de geweldige tarte tatinvorm van creuset. Ik zou ze wel in alle maten en vormen willen hebben. Jammer dat ze zo duur zijn, maar voor de rest heb ik er geen enkel negatief punt over. Mocht het nog niet duidelijk zijn, ik ben nog helemaal niet klaar met de appel- en perenoogst. Ik heb samen met een fotograaf er zelfs een hele leuke productie aan besteed en volgende week wil ik met een kookles allemaal kleine tarte tatins maken. Ik moet alleen nog 10 kleine eenpersoonsvormen scoren, wie me daar aan kan helpen, ben ik zeer dankbaar.


Recept:
50 g boter
75 g donkerbruine basterdsuiker
2 el balsamicoazijn
2 el grof gehakte walnoten
1 el verse tijmblaadjes
6 rijpe, maar stevige peren, geschild in parten

deeg
100 g boter
200 g bloem, plus extra voor het werkblad
100 g fijngeraspte parmenzaanse kaas
1 ei, losgeklopt
1 el verse tijmblaadjes

Meng voor het deeg de boter met de bloem in een keukenmachine tot het lijkt op broodkruim. Voeg een snuf zout en de kaas toe en meng nog een paar sec. Voeg het ei en de tijm toe en meng het deeg tot een bal. Kneed het deeg kort, maak er een schijf van en verpak in plastic. Leg minstens 20 min. in de koeling.
Verwarm de oven voor op 180 graden. Smelt de boter op het vuur in een platte vorm van 25 cm doorsnede. Voeg de suiker toe en laat smelten in de boter. Draai het vuur iets hoger en voeg de azijn toe. Laat het mengsel 2 min. koken. Neem van het vuur en verdeel de walnoten en tijm erover. Leg de peren in cirkels in de vorm met de bolle kant naar beneden.
Rol het deeg uit op een met bloem bestoven werkblad tot een cirkel die 2 cm groter is dan de vorm. Leg de deegplak mbv de deegroller op de peren. Druk het deeg langs de randen aan en druk het wat naar binnen om de vulling heen. Bak 30 a 35 min. in de oven tot het deeg goudbruin wordt en de karamel langs de randen borrelt. Laat 10 min. rusten. Leg een bord omgekeerd op de vorm. Draai de vorm, terwijl je het bord er stevig opgedrukt houdt in een keer om. Serveer met een lekker groene salade met gorgonzola.

Eet smakelijk!

woensdag 28 september 2011

Suikervrij gepubliceerd op www.lekkeralcoholvrij.nl



Als freelance culinair journalist wordt je nog wel eens uitgenodigd voor productlanceringen. Dit zijn vaak hele happenings met bekende chefs. Ik ga hier altijd graag naar toe. Je eigen productkennis verbeteren, beetje netwerken met een heerlijk hapje en drankje. Niet verkeerd.
Zo ook deze week. Ik werd uitgenodigd voor een caloriearme high tea. Nou ik zeg: één en één is drie. Ik ben gek op zoet en het liefst kom ik er niet van aan. We moeten toch ook een beetje op de lijn letten. Toevalligerwijze ben ik ook nog in gesprek met een diëtiste om voor mensen die willen afvallen workshops te geven. Wie weet wat ik hier van leer. Ik ben van de partij.
Het was er ook echt zo’n dag voor, herfstweer waarbij je liever binnen vertoefd dan buiten.
De persbijeenkomst werd georganiseerd door een producent van suikervrije suiker. Na eerst uitleg over het product en alle voordelen zou de workshop beginnen. Zo zijn bijvoorbeeld de voordelen dat je met dit product kunt bakken en dat het geen bittere nasmaak heeft. Ook kregen we te horen wat er niet mee kon, zoals carameliseren. Tot zover informatief.
De patisseriechef nam ons vervolgens aan de hand mee de keuken in en had wat eenvoudige recepten gebruikt om mee te experimenteren. Cupcakes, chocoladetaartje, passievruchtencupje en witte chocolademousse. Glaasje bubbels erbij. Niet slecht op een regenachtige namiddag.
Ik werd best enthousiast en zag enorme mogelijkheden voor toepassing van dit product in mijn kookworkshops voor mensen die graag lekker eten, maar van de dokter op hun gezondheid moeten letten. Ook vind ik het geen slecht idee om het in de alcoholvrije cocktail te gebruiken. Geen alcohol, geen suiker, verse ingrediënten. Hoe gezond gaat het worden? Ik zag het al helemaal zitten.
Dus ik knoop een gesprekje aan met de marketingmanager die ik zojuist had horen vertellen dat er ook bruine suiker van dit product te krijgen is. Deze bruine suiker zou ik heel graag in de cocktail van deze maand gebruiken.
Helaas gaat de introductie van dit uit Amerika afkomstige product, minder snel dan ik zou zien, want momenteel is de bruine suiker nog niet te verkrijgen. We zullen het vandaag dus nog gewoon met calorierijke bruine suiker moeten doen.  En de calorieën in de cocktail voorlopig nog even voor lief moeten nemen. Maar wie weet wat er allemaal op de foodmarkt voor ontwikkelingen gaan komen, ik houd het in de gaten.


Limoen longdrink

1 schep rietsuiker
1 deel alcoholvrije rum
1 deel limoensap
2 partjes limoen
veel ijsblokjes
munt

Roer de rietsuiker met de alcoholvrije rum. Schenk in een glas. Vul helemaal met ijsklontjes. Schenk het limoensap er bij. De partjes limoen en de munt. Zalig.

maandag 26 september 2011

zoetigheid

Sinds kort volg ik een patisserie opleiding om nog beter mijn eigen cursisten in mijn kookstudio kennis van decoreren bij te brengen. En ik moet zeggen ik vermaak me er prima. De dag dat ik de opleiding volg vliegt voorbij en ik kan het in mijn kookstudio gelijk in praktijk brengen. Top! Ik krijg regelmatig aanvragen voor workshops om bruidstaart te decoreren, cupcakes te maken of de nieuwe rage cakepops te versieren en binnenkort ben ik geheel geoutilleerd om al mijn opgedane kennis nog beter over te brengen. Daarnaast kan ik ook in opdracht elke taart maken. Elk kind dat een taart wil met een voetbalveld, legopoppetje of barbiepop, ik kan het maken.
Gelukkig merk ik wel dat ik al de nodige handigheid heb, maar ik leer ook heel veel; maskeren, royal icing, pressure piping, colour flowing. Mooi al die prachtige termen, die me tot voor kort niet eigen waren. Wat wel heel frustrerend is, is dat je alle materialen wilt hebben. spuitmondjes, plastic spuitzakjes,  
speciale poedersuiker, kleurstof, stekertjes, spateltjes, rollertjes, boutseerwerktuigjes. . .  en dit is nog maar het begin. Al die digitale taartenwinkels hebben er sinds kort een goede klant blij. Denk na als je met deze hobby begint. je portemonnaie is niet meer veilig. Maar dat kan wel zijn, het weegt niet op tegen alle blije gezichten die heerlijk van je creaties zitten te smullen.
Je hebt wel eens een les dat je je totaal laat inspireren door het moment en dan zelf aangenaam verrast bent door het resultaat. Niets leuker dan dat en het feit dat er ergens een laatje met creativiteit open gaat en het er op het juiste moment uit komt. Laat weten wat je van mijn nieuwste creatie vindt.


zoetigheid

Sinds enige tijd volg ik een patisserie opleiding en ik moet zeggen ik vermaak me er prima. De dag dat ik de opleiding volg vliegt voorbij en ik kan het in mijn kookstudio gelijk in praktijk brengen. Top! Ik krijg regelmatig aanvragen voor workshops om bruidstaart te decoreren, cupcakes te maken of de nieuwe rage cakepops te versieren en binnenkort ben ik geheel geoutilleerd om al mijn opgedane kennis nog beter over te brengen. Daarnaast kan ik ook in opdracht elke taart maken. Elk kind dat een taart wil met een voetbalveld, legopoppetje of barbydoll, ik kan het maken. Gelukkig merk ik wel dat ik al de nodige handigheid heb, maar ik leer ook heel veel; maskeren, royal icing, pressure piping, colour flowing. Mooi al die prachtige termen. Je hebt wel eens een les dat je je totaal laat inspireren door het moment en dan zelf aangenaam verrast bent door het resultaat. Niets leuker dan dat en het feit dat er ergens een laatje met creativiteit open gaat en het er op het juiste moment uit komt. Laat weten wat je van mijn nieuwste creatie vindt.

maandag 8 augustus 2011

Aqua


We zijn net terug van een heerlijke vakantie in Spanje. Eigenlijk was ik Spanje als vakantieland een beetje kwijt, maar het is weer helemaal terug. We zaten in het binnenland vlak achter de Costa Brava. Een super uitvalbasis voor allerlei dagtripjes.

Omdat het niet iedere dag strandweer was door wisselvallig weer voor de tijd van het jaar hebben we dan ook heel veel gezien, de oudste gevangenis van Spanje, gerenoveerde plaatsjes, het vissersmuseum, het huis van Dali en Cadaqués. Kust, bergen, bos, autosnelweg. Noem het maar op en we zijn er geweest. Tijdens al die uitstapjes kwamen we ook nog wel eens in de verleiding ergens wat te gaan eten. We hebben dan ook op veel plekken een restaurantje bezocht. Van kleine dorpcafetaria’s tussen enkel en alleen Spaanse werklui tot Michelinsterren waardige gelegenheden tussen pluimage van alle nationaliteiten. Wonderlijk genoeg hebben we geen enkele slechte eetervaring gehad. Hoe kan het ook anders met al die mooie, lokale, producten die onder de warme Spaanse zon rijpen.

Al was het toch wel het allerleukste om na 11 jaar weer terug te zijn in Barcelona. Wat een heerlijke bruisende stad, met zijn 140.000 toeristen per week! Het is natuurlijk ondoenlijk om in een dag alles wat je wilt herbeleven te bezoeken. We hebben dan ook heel gericht keuzes gemaakt. Zo zijn we terug geweest in het luxe beachrestaurant Aqua in Barcelonetta. Wat een verademing om wederom te ervaren dat het echt mogelijk is om in een strandrestaurant goed te eten (waarom kan dat nou nergens in Nederland). En niet alleen goed eten, maar ook super servicegerichte bediening en  . . .  wat je nooit kunt plannen een heerlijke zonnige warme dag. Al met al de herinnering was compleet. Lekker hapje, lekker drankje, lekker zonnetje en een goede sfeer. Terwijl ik daar op dat luxe terras in de brandende zon met het geroezemoes van spaanse stemmen om me heen een beetje aan het wegdromen was kreeg ik een ingeving voor de cocktail die ik hieronder beschrijf. Heerlijk verkoelend en dorstlessend. Geniet van een mooie, warme en hopelijk lange zomer. Proost!

6 aardbeien, in stukjes
1 grapefruit, in ontvelde partjes
2 dl grapefruitsap
2 dl alcoholvrije witte wijn
veel blokjes ijs
scheutje bruisend bronwater

Verdeel het fruit over twee longdrinkglazen, schenk het grapefruitsap en de witte wijn erbij. Vul de glazen aan met ijsblokjes en maak het af met een scheutje bruisend bronwater.







woensdag 1 juni 2011

43 cm




Lang, dun en lekker: asperges! Ik ben er dol op. Als het aspergeseizoen gestart is kan ik niet wachten tot ik verse asperges vers van het land mag eten. Ieder jaar hebben wij de traditie om met vrienden een uitgebreid aspergediner te bereiden en zij halen daar speciaal verse asperges voor uit het zuiden. Je kunt me geen beter plezier doen. Dit jaar heeft het aspergediner nog niet plaatsgevonden, maar heb ik wel heel erg fijne verse asperges gegeten. Ik was namelijk uitgenodigd om de Texelse variant te proeven. Een dagje naar Texel en lekker eten en drinken daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen. Ik voelde me als op een soort schoolreisje voor volwassenen. We vertrokken om 8.30 uur uit Haarlem met een grote bus vol liefhebbers van culinair genieten.
De hele dag werden we meegenomen naar verschillende Texelse producenten van biologische producten die op Texel gemaakt worden. Onder andere zilte groenten, Texelse kaas, Texels bier en natuurlijk De Asperge. Het hoogtepunt voor mij was dan ook ’s middags om 16.00 uur toe ik met mijn Birkenstocks midden in een aspergeakker met een aspergesteker voor het eerst van mijn leven een asperge uit de grond mocht halen. Het was een hele jongen. Drieënveertig cm lang. Volgens de teler deed ik het helemaal niet zo verkeerd. Maar dat kan ook beginnersgeluk geweest zijn, dat zullen we nooit weten. Het levende bewijs heb ik natuurlijk mee naar huis genomen en de volgende dag lekker voor mezelf als lunch in een salade bereid, mmmmmmmmmmmm

Dezelfde avond op Texel kregen we ook een aspergediner in de schuur van de teler voorgeschoteld. Veertig horeca mensen uit Haarlem, allemaal in een afgelegen schuur op Texel om verse Texelse asperges te eten. Het had iets surrealistisch. Maar genoten hebben we. Het was een bijzondere dag met bijzondere mensen die gepassioneerd met de productie van biologisch eten en drinken bezig zijn, dat spreekt me enorm aan. De alcoholvrije champagne die ik in de volgende cocktail gebruik is ook biologisch geproduceerd en op deze manier verwerkt in een cocktail kun je er geen genoeg van krijgen. Geniet!

Perenchampagne

Voor 2 glazen

1 dl Monin poire
½ peer
1 cm verse gemberwortel
alcoholvrije champagne (Domaine de la Fleur)

Maak het stukje verse gemberwortel schoon, snijd het in stukjes en pureer het met de peer. Schenk de puree in een champagneglas. Schenk een scheutje Monin poire erin en vul het glas verder aan met de alcoholvrije champagne. Eventueel garneren met een vrucht.



zondag 15 mei 2011

Om tien uur aan de drank, liever niet!


Laatst liep ik om tien uur ‘s morgens op een business to business beurs in Rotterdam rond. Terwijl ik op dit vroege tijdstip nog naarstig op zoek was naar koffie, omdat ik behoefte had aan een stevige latte, werd me bijna bij elke stand een glas alcohol in de handen gedrukt. Nee hè, dit wordt zo’n dag! Ik moest me met hand en tand verdedigen en al mijn charmes in de strijd gooien om de standhouders niet te beledigen. Ik was daar toch echt nog niet aan toe. Gelukkig voor dezelfde exploitanten dachten de meeste bezoekers daar anders over. Ik zag om me heen in de loop van de ochtend al de eerste tekenen van een aangeschoten toestand. Rode wangen, gezellig gegiegel, drankkegels, hier en daar iemand die tegen je aan loopt en luidruchtig gepraat. Allemaal niet erg als je zelf in een vergelijkbare toestand verkeerd, maar nu zette het me wel aan het denken. Wat een overdaad. Dit soort beurzen zijn wel een walhalla voor kroegtijgers.

De mooiste merken presenteerden hun nieuwste paradepaardjes. En natuurlijk werd om zich te onderscheiden alle ‘trucs’ uit de kast getrokken. Modellen met benen tot in de hemel schonken de mooiste drankjes in. Zeg daar maar eens nee tegen. Uiteindelijk ben ik na diverse koppen koffie, lunch, water, nog meer koffie, een sapje hier en daar toch overstag gegaan voor een heerlijk drankje. Maar voor mij is het bij een alcoholhoudende versnappering gebleven. Ik heb wel andere dingen geproefd, want nu ik me er meer in verdiep kom ik er steeds meer achter dat alcholvrij hartstikke hip is en een steeds grotere markt wordt. Men presenteert alcoholvrije drankjes met net zoveel elan als de alcoholhoudende, neem bijvoorbeeld Pussy (een naam waar je als vrouw niet te veel over na moet denken) of de alcoholvrije siropen voor cocktails als Monin en Roses, of thee waar mooie drankjes werden gemaakt door Dilmah. Leuk om kennis mee te maken en zeker te gebruiken in de alcoholvrije cocktails die ik voor lekkeralcoholvrij.nl maak. En zo werd mijn bezoekje aan Rotterdam na een wat moeizaam begin, uiteindelijk toch meer dan de moeite waard.

 
White Dream

1 kokosnoot
2 dl Monin Coco alcoholvrij
3 dl room/ volle melk
Veel geschaafd ijs
Rode besjes voor de garnering

Ik vind het leuk om deze cocktail in een kokosnoot te presenteren, maar je kunt het drankje natuurlijk ook in een glas serveren.

Je holt de kokosnoot uit en houd deze apart voor gebruik (het vruchtvlees van de kokosnoot kun je bijvoorbeeld roosteren en als snackje presenteren)
De Monin Coco, wat ijsschaafsel en de room, schud je goed in een cocktailshaker. Je vult de kokosnoot met veel geschaaft ijs en schenkt het drankje eroverheen. De besjes gebruik je voor de garnering. Deze cocktail is op zijn best als je hem ijs en ijskoud serveert.

maandag 9 mei 2011

After dinner tonkacocktail

Ik was zestien jaar. Dronken werd ik al van Spa rood. En een lol dat we hadden. Ik en mijn vriendinnen. Avonden konden we lachen om niets, lagen we dubbel om grapjes die we alleen zelf snapten. Heerlijk! Wat wil je nog meer zou je denken. Maar er moesten natuurlijk ook feestjes georganiseerd worden. Het liefst iets anders dan anders; cocktailfeestjes. Bij ons in de patio. Alle ingrediënten werden in huis gehaald om lekkere zomerse drankjes te fabriceren, die de hoofden op hol zouden brengen. De spulletjes stonden klaar, de aankleding in orde, de hapjes gereed, de muziek op tien. Het feest kon beginnen. We hadden een superavond, maar veel cocktails werden er niet gedronken. De jongens wilden alleen maar bier en wij zaten zoals gewoonlijk aan de Spa rood. Ach de gezelligheid was er niet minder om.
Wat dat betreft is er niet veel veranderd. Ik organiseer nog steeds graag feestjes en cocktails vind ik zalig, maar ik kan nog steeds niet goed tegen drank. Het is dan ook een zege om lekkere cocktails te maken zonder alcohol. Voor mij een uitkomst. Bovendien kun je van alcoholvrije cocktails meer drinken en ook nog allemaal verschillende door elkaar, en daar kan ik dan weer heel erg van genieten.
De cocktail die ik vandaag beschrijf heeft voor mij zijn oorsprong in Spanje, ook al heel lang geleden. Crushed ijs, sterke espressokoffie en roomijs. De spanjaarden dronken het destijds de hele dag. Ik vind het een heerlijke basis voor een after dinner drankje. Ik geef er mijn eigen draai aan door onder andere zelfgemaakt ijs te gebruiken. In het recept kun je dit ook vervangen door vanilleroomijs. Als je wel zelfgemaakt ijs wilt gebruiken, maak dit dan de dag van te voren. Dan heb je in een handomdraai na je diner de cocktail bereidt. Wat wil je nog meer, heerlijk eten en afsluiten met zo’n lekker drankje. Een topavond! daar hoef ik geen zestien meer voor te zijn.

4 personen

Monin chcoladesiroop
4 bollen ijs*
4 kopjes sterke espresso
Crushed ijs om het glas verder op te vullen
Benodigheden: 4 cocktailglazen

Schenk onder in het glas een lekkere scheut van de chocolade siroop. Schep hier een flinke bol ijs op. Vul het glas op met het crushed ijs**. Schenk als laatste de hete sterke espresso erover heen. Serveer direct.









*Zelfgemaakt tonkabonen ijs
4 tonkabonen
150 gr suiker
300 ml room
300 ml melk
6 eidooiers


Breng de slagroom, melk, tonkabonen en de helft van de suiker aan de kook. De eidooiers met de rest van de suiker wit/ licht geel tikken. De gekookte basis op de eidooiers gieten en goed doorroeren. Dit geheel au bain marie tot de gewenste dikte brengen. Let op, het mag niet koken! Dit zeven en af laten koelen in de koelkast en 1 uur voor het serveren opdraaien in de ijsmachine.

** Er zijn speciale crushmachientjes, maar je kunt bijvoorbeeld ook een theedoek en een hamer gebruiken om je ijs klein te krijgen.

Het Paradijs


Was ik in het Paradijs? Een onverwacht bezoek aan een chinees restaurant in Utrecht zette mij voor het blok. Het is niet dat ik niet van chinees eten houd, verre van dat, ik houd bijna van alles en zeker als er wat niet alledaagse smaken aan te pas komen. Alleen heeft de chinese keuken in mijn optiek ergens een imago probleemje opgelopen. Bij de meeste chinese restaurants in Nederland denk je gelijk aan Nasi, Bami, Babi Pangang,  Foo yong hai en Tjap tjoy. Terwijl ik ervaren heb dat er zo veel meer te beleven is in de chinese keuken. Ik houd er wel van een beetje verrast te worden, al hoef je bij mij ook weer niet aan te komen, met varkenspootjes, varkenshart, kwal of zeewier. Dat gaat me weer net te ver.

Ik was dus een beetje sceptisch, maar dit was geheel onterecht. De uitstraling van het Paradijs was goed, een echt ongezellig chinees restaurant met nauwelijk Nederlands sprekend personeel, een draaiplateau midden op onze tafel en belabberde witte wijn. Dit beloofd wat voor het eten. Ons menu startte met Beijing kaoya, pannekoekjes met Pekingeend. Heerlijk. De pannenkoekjes waren flinterdun, de goede hoeveelheid Hoisin saus en super malse pekingeend.

Wat er toen allemaal op tafel werd gezet is bijna te veel om op te noemen. Alle gerechten waren smakelijk en qua ingredienten divers. We hadden: eend, garnalen, diverse bereidingen met varkensvlees, kip, rundvlees en zelfs op verzoek een vegetarische schotel. Als er zoveel gerechten op tafel staan word ik altijd een beetje hebberig, ik wil alles proeven en ik eet dan ongemerkt te veel. Nou ik heb zeker van alles wat geproefd en ik ben blij dat we geen dessert bestelden, want ik plofte bijna uit elkaar. Toch moest ik tijdens het eten ook aan een andere persoonlijke favoriet denken, namelijk de dim sum. Ik heb niet op de kaart gekeken of ze het hadden, want het menu was al voor ons uitgekozen. In een andere tijd, in een andere stad en met een ander gezelscahp ging ik vroeger regelmatig op de zeedijk chinees brunchen met onder andere dim sum.  Allemaal kleine gestoomde hapjes die in van die leuke kleine stoommandjes op tafel werden gezet. De dim sum is gevuld met verschillende vullingen en wordt geserveerd met verschillende sausjes. Het is heerlijk om op een zondagochtend zo de dag te beginnen, maar het is ook zeker heel leuk om zelf dim sum te maken. Want wanneer ben je nu in het paradijs? Als je alleen lekker eet of als je lekker eet en ook nog de voldoening hebt van het zelf bereiden?

Warm chocolade taartje


Voor 10 personen

170 gram roomboter plus extra om te smeren
2 el cacaopoeder
340 gr donkere chocolade
6 grote eieren
105 gram suiker
4½ el amandelpoeder
poedersuiker

*Verwarm de oven op 220 graden. Beboter 10 vormpjes. Strooi het cacaopoeder in de vormpjes.
*Smelt de boter met de chocolade in een kom boven een pan met water op laag vuur.
*Klop de eieren met de suiker goed stevig tot het volume ongeveer is verviervoudigd. De massa is dan stevig en zeer luchtig. Laat het chocolademengsel een beetje afkoelen en doe het bij het eimengsel. Spatel voorzichtig door elkaar en voeg de eetlepels amandelpoeder toe.
*Lepel het beslag in de bakjes en doe ze 15 minuten in de oven. Check goed of ze niet te donker worden. Haal ze uit de oven en bestrooi met de taartjes met poedersuiker.


Ode aan de chocolade


Kan het zijn dat er chocolade door mijn aderen stroomt?
Het is misschien een beetje rare vraag, maar ik vraag me echt af waar mijn enorme voorliefde voor chocolade vandaan komt. Ondanks dat ik altijd wel een beetje op mijn lijn moet letten, is er bij ons van jongs af aan altijd chocolade in huis geweest. Repen in alle soorten en maten, smarties, Merci, cacaoboontjes en natuurlijk bonbons , maar dan wel van goede kwaliteit. Je kunt het niet bedenken of mijn moeder en ik hadden het wel een keer in huis. Soms ging het zelfs zo ver dat we een periode niet wilden snoepen, maar dan toch een bonbonnetje wilden nemen en de bonbons doormidden sneden om toch maar een mooie kleine smaakbeleving te mogen ervaren. Maf niet? Ergens in een vorig leven zal er wal wat met mij gebeurt zijn, want de cacao kent al een lange geschiedenis. In Europa leerden wij de cacao pas in 1528 kennen, maar oorspronkelijk komt het uit het gebied dat zich uitstrekt van Mexico tot in het Noorden van Zuid-Amerika. Onder de bewoners van Mexico en aangrenzende landen, vooral de Mayavolken en de Azteken, was het gebruik van cacao reeds eeuwenlang bekend voordat Columbus Amerika ontdekte.

De Spaanse ontdekkingsreiziger Fernando Cortez keerde terug van zijn veroveringstochten in Mexico en bracht grote hoeveelheden cacaobonen mee. Fernando Cortez had in zijn berichten aan Keizer Karel V reeds geschreven over de uitgebreide cultuur in Mexico van de cacao of, zoals de Azteken het noemden: Xocoatl. Van de zaden van deze cacaovrucht werd met water een drank bereid die aan het hof van keizer Montezuma, de toenmalige heerser der Azteken, geschonken werd.
De cacaobonen werden geroosterd en daarna met water aangeroerd onder toevoeging van wat peper. Ik kan me nu nauwelijks voorstellen dat zoiets lekker was. De Spanjaarden die in Amerika woonden en die ook suiker reeds kenden, gebruikten dit daarom bij de cacao-bereiding om het product te veraangenamen en begonnen het ook te verwerken tot chocoladekoekjes.


De Spaanse kolonisten hebben de bereiding en gebruik van cacao bijna een eeuw lang geheim weten te houden; op den duur raakte het recept echter bekend. Aan het Spaanse hof gebruikte men de chocolade en door de Spaanse gezanten vond een verdere verspreiding over Europa plaats. In 1615 werd de cacaodrank ingevoerd als drank bij officiële audiënties aan het Franse hof. Het gebruik van cacao-chocolade was in die dagen een kostbare geschiedenis en pas tegen het einde van de 18e eeuw, begin 19e eeuw daalde de prijs zodanig, dat men over cacao als volksdrank kon spreken. In het midden van de 17e eeuw ontstonden ook in Nederland, naast de herbergen waar bier en wijn werd geschonken, de koffie- en chocoladehuizen. De eerste chocoladefabriek verrees in 1728 in Engeland en omstreeks 1760 volgden Frankrijk en Duitsland, Zwitserland pas in 1819. De Nederlanders hebben als zeevaarders een zeer belangrijke rol in de cacaohandel gehad. Oorspronkelijk was Zeeland het gebied waar veel cacaofabrieken stonden en nog steeds is Amsterdam de belangrijkste wereldhaven voor cacao.

Er zijn dus, in een vorig leven, mogelijkheden genoeg waar mijn liefde voor chocolade kan zijn ontstaan. Maar voor zo’n gedachte ben ik toch wat te nuchter. Eigenlijk denk ik dat ik de smaak van een stukje goede kwaliteit chocolade me gewoon in extase brengt. Dat bitterzoete dat op je tong smelt en waardoor je helemaal gelukkig wordt, al is het maar heel even. Of als je chocolade verwerkt in een gerecht, mmmmmmmmm! Die geur van bijvoorbeeld gebakken chocoladetaartjes, waardoor je hele keuken een soort chocoladefabriekje wordt. En iedereen die binnenkomt de huiselijke sfeer ervaart en graag aan de keukentafel blijft hangen om zo’n warm stukje genot net uit de oven op te snoepen. Het spreekt bij mij heel erg tot mijn verbeelding. Ik eet het graag elke dag en bedenk het liefst nieuwe recepten waarin ik chocolade kan gebruiken. Ik geloof dus toch echt dat er chocolade door mijn lichaam stroomt en dat wil ik graag zo houden.



Ode aan de chocolade


Kan het zijn dat er chocolade door mijn aderen stroomt?
Het is misschien een beetje rare vraag, maar ik vraag me echt af waar mijn enorme voorliefde voor chocolade vandaan komt. Ondanks dat ik altijd wel een beetje op mijn lijn moet letten, is er bij ons van jongs af aan altijd chocolade in huis geweest. Repen in alle soorten en maten, smarties, Merci, cacaoboontjes en natuurlijk bonbons , maar dan wel van goede kwaliteit. Je kunt het niet bedenken of mijn moeder en ik hadden het wel een keer in huis. Soms ging het zelfs zo ver dat we een periode niet wilden snoepen, maar dan toch een bonbonnetje wilden nemen en de bonbons doormidden sneden om toch maar een mooie kleine smaakbeleving te mogen ervaren. Maf niet? Ergens in een vorig leven zal er wal wat met mij gebeurt zijn, want de cacao kent al een lange geschiedenis. In Europa leerden wij de cacao pas in 1528 kennen, maar oorspronkelijk komt het uit het gebied dat zich uitstrekt van Mexico tot in het Noorden van Zuid-Amerika. Onder de bewoners van Mexico en aangrenzende landen, vooral de Mayavolken en de Azteken, was het gebruik van cacao reeds eeuwenlang bekend voordat Columbus Amerika ontdekte.

De Spaanse ontdekkingsreiziger Fernando Cortez keerde terug van zijn veroveringstochten in Mexico en bracht grote hoeveelheden cacaobonen mee. Fernando Cortez had in zijn berichten aan Keizer Karel V reeds geschreven over de uitgebreide cultuur in Mexico van de cacao of, zoals de Azteken het noemden: Xocoatl. Van de zaden van deze cacaovrucht werd met water een drank bereid die aan het hof van keizer Montezuma, de toenmalige heerser der Azteken, geschonken werd.
De cacaobonen werden geroosterd en daarna met water aangeroerd onder toevoeging van wat peper. Ik kan me nu nauwelijks voorstellen dat zoiets lekker was. De Spanjaarden die in Amerika woonden en die ook suiker reeds kenden, gebruikten dit daarom bij de cacao-bereiding om het product te veraangenamen en begonnen het ook te verwerken tot chocoladekoekjes.
De Spaanse kolonisten hebben de bereiding en gebruik van cacao bijna een eeuw lang geheim weten te houden; op den duur raakte het recept echter bekend. Aan het Spaanse hof gebruikte men de chocolade en door de Spaanse gezanten vond een verdere verspreiding over Europa plaats. In 1615 werd de cacaodrank ingevoerd als drank bij officiële audiënties aan het Franse hof. Het gebruik van cacao-chocolade was in die dagen een kostbare geschiedenis en pas tegen het einde van de 18e eeuw, begin 19e eeuw daalde de prijs zodanig, dat men over cacao als volksdrank kon spreken. In het midden van de 17e eeuw ontstonden ook in Nederland, naast de herbergen waar bier en wijn werd geschonken, de koffie- en chocoladehuizen. De eerste chocoladefabriek verrees in 1728 in Engeland en omstreeks 1760 volgden Frankrijk en Duitsland, Zwitserland pas in 1819. De Nederlanders hebben als zeevaarders een zeer belangrijke rol in de cacaohandel gehad. Oorspronkelijk was Zeeland het gebied waar veel cacaofabrieken stonden en nog steeds is Amsterdam de belangrijkste wereldhaven voor cacao.
Er zijn dus, in een vorig leven, mogelijkheden genoeg waar mijn liefde voor chocolade kan zijn ontstaan. Maar voor zo’n gedachte ben ik toch wat te nuchter. Eigenlijk denk ik dat ik de smaak van een stukje goede kwaliteit chocolade me gewoon in extase brengt. Dat bitterzoete dat op je tong smelt en waardoor je helemaal gelukkig wordt, al is het maar heel even. Of als je chocolade verwerkt in een gerecht, mmmmmmmmm! Die geur van bijvoorbeeld gebakken chocoladetaartjes, waardoor je hele keuken een soort chocoladefabriekje wordt. En iedereen die binnenkomt de huiselijke sfeer ervaart en graag aan de keukentafel blijft hangen om zo’n warm stukje genot net uit de oven op te snoepen. Het spreekt bij mij heel erg tot mijn verbeelding. Ik eet het graag elke dag en bedenk het liefst nieuwe recepten waarin ik chocolade kan gebruiken. Ik geloof dus toch echt dat er chocolade door mijn lichaam stroomt en dat wil ik graag zo houden.