chocolade pronkstuk

Momenteel volg ik een jaar lang 1 dag in de week een patisserie opleiding. Ik ben dol op bakken en ik denk dat ik er veel aan heb met alle activiteiten die ik momenteel verricht. Het schrijven van receptuur voor de foodstylingsopdrachten die ik doe en ik kan mijn gasten die komen vergaderen aan mijn keukentafel nog meer verwennen met lekker hapjes. Goede investering. 

De opleiding bestaat uit verschillende blokken. Van te voren had ik me enorm verheugd op het blok chocolade. Ik denk namelijk wel eens dat er chocolade door mijn lichaam stroomt, zo gelukkig word ik van het eten van chocolade. De les bonbons maken deed ik eer aan, ik stortte mij er in alsof mijn leven er vanaf hing. Het resultaat mocht er zijn. Truffels met slagroom, trufffels met marsepein, bonbons met caramel vulling, bonbons met praline. Wit, melk, puur. Alles kwam voorbij. En allemaal even heerlijk. Saillant detail het schijnt dat de gemiddelde leerling 3,5 kilo per schooljaar aankomt, met als uitschieter een leerling die vorig jaar 15 kilo is aangekomen. Mag hopen dat dit aan mijn deur voorbij gaat, anders kook en bak ik na deze cursus nooit meer.

Deze week kwam Jeroen Goossens een demonstratie geven. Er werd door onze leraren al weken over gesproken. Zo bijzonder is het dat hij ons les kwam geven. De top van Nederland, super zou je denken. Nou, dat is het natuurlijk ook. In zes uur maakte hij een pronkstuk waar je u tegen zegt. Maar ik werd er helemaal mismoedig van. Dit kan ik nooit, dit wil ik ook nooit en dit ga ik ook nooit doen. Wat een werk, wat een kunst. En zo niet mijn ding. Dit heeft niets meer met mijn passie voor chocolade te maken. In dit metier ben je scheikundige, schilder en beeldhouwer. Dit ben ik niet en wil ik ook totaal niet zijn. Hoe moet dat nu, want ik moet volgende week een masker maken, dan hebben we een les over chocolade gieten en dan komt het, dan mogen we ons eindstuk maken. IK WIL NIET. Ik wil gewoon lekker bonbonnetjes gieten en meer leren over de lekkerste garnache. Wat een deceptie. Ik moet me er gewoon maar doorheen slaan, ik zie geen andere oplossing. Hopen dat ik met de volgende module, basisdegen, meer aan mijn trekken kom.

chocolade pronkstuk

Momenteel volg ik een jaar lang 1 dag in de week een patisserie opleiding. Ik ben dol op bakken en ik denk dat ik er veel aan heb met alle activiteiten die ik momenteel verricht. Het schrijven van receptuur voor de foodstylingsopdrachten die ik doe en ik kan mijn gasten die komen vergaderen aan mijn keukentafel nog meer verwennen met lekker hapjes. Goede investering.
De opleiding bestaat uit verschillende blokken. Van te voren had ik me enorm verheugd op het blok chocolade. Ik denk namelijk wel eens dat er chocolade door mijn lichaam stroomt, zo gelukkig word ik van het eten van chocolade. De les bonbons maken deed ik eer aan, ik stortte mij er in alsof mijn leven er vanaf hing. Het resultaat mocht er zijn. Truffels met slagroom, trufffels met marsepein, bonbons met caramel vulling, bonbons met praline. Wit, melk, puur. Alles kwam voorbij. En allemaal even heerlijk. Saillant detail het schijnt dat de gemiddelde leerling 3,5 kilo per schooljaar aankomt, met als uitschieter een leerling die vorig jaar 15 kilo is aangekomen. Mag hopen dat dit aan mijn deur voorbij gaat, anders kook en bak ik na deze cursus nooit meer.
Deze week kwam Jeroen Goossens een demonstratie geven. Er werd door onze leraren al weken over gesproken. Zo bijzonder is het dat hij ons les kwam geven. De top van Nederland, super zou je denken. Nou, dat is het natuurlijk ook. In zes uur maakte hij een pronkstuk waar je u tegen zegt. Maar ik werd er helemaal mismoedig van. Dit kan ik nooit, dit wil ik ook nooit en dit ga ik ook nooit doen. Wat een werk, wat een kunst. En zo niet mijn ding. Dit heeft niets meer met mijn passie voor chocolade te maken. In dit metier ben je scheikundige, schilder en beeldhouwer. Dit ben ik niet en wil ik ook totaal niet zijn. Hoe moet dat nu, want ik moet volgende week een masker maken, dan hebben we een les over chocolade gieten en dan komt het, dan mogen we ons eindstuk maken. IK WIL NIET. Ik wil gewoon lekker bonbonnetjes gieten en meer leren over de lekkerste garnache. Wat een deceptie. Ik moet me er gewoon maar doorheen slaan, ik zie geen andere oplossing. Hopen dat ik de volgende module, basisdegen, meer aan mijn trekken kom.

vergeten groenten

Vanuit Slow food Haarlem organiseren we eens in de 6 a 8 weken een bijeenkomst voor de professionals in Haarlem. Elke professional kan lid worden van SLow Food Haarlem en kan dan deelnemen aan deze inspirerende bijeenkomsten. Op die manier leer je elkaar kennen, leer je over elkaars passie, elkaars bedrijven en het is goed voor het netwerk. Allemaal heel nuttig en gezellig en lekker.
Afgelopen keer had ik extra veel zin in de bijeenkomst omdat we naar een teler van vergeten groenten gingen. Wim Bijma. Een gepassioneerd verteller. Hij heeft een prachtig bedrijfje en levert aan een groot deel van de horeca in Amsterdam en Haarlem. Super dat al zo veel ondernemers met dergelijke mooie en bijzondere producten werken. Ik heb nog nooit zoveel verschillende smaken in zo'n korte tijd geproeft. Al mijn zintuigen werden op de proef gesteld. zoet, scherp, zuur, bitter. Zo'n man zou les moeten geven, hoe het nou echt werkt in de natuur en hoe wat je wanneer kunt eten.
Ik weet best wel wat van de seizoenen en wanneer wat groeit, maar hoe je het behandelt zodat je een optimaal product krijgt dat is weer een heel ander verhaal. Ik heb zin om morgen bij de vergeten groenten markt allemaal bijzondere groenten en kruiden te kopen voor het private dinner dat ik vrijdag organiseer, heerlijk herfst.

appels en peren

Dit jaar was de appel- en perenoogst enorm. Zalig. Koken met de producten van het seizoen. Mijn buren kwamen met enorme hoeveelheden aan zetten uit een priveboomgaard van vrienden. Super gewoon. En als klap op de vuurpijl, hadden we ook een verjaardagsfeest in de Olmenhorst. Dan kun je natuurlijk niet zonder te plukken weg gaan. Resultaat. Nog meer appels en peren. Nadat iedereen in mijn omgeving gek werd van de appeltaartvariaties waar ik weer mee aan kwam, was het tijd voor onder andere appelcrunch, compote, chutney, appelmoes, stoofvlees met appel, stoofpeertjes en hartige tarte tatin. Die laatste was een enorm succes, niet in het minst door de geweldige tarte tatinvorm van creuset. Ik zou ze wel in alle maten en vormen willen hebben. Jammer dat ze zo duur zijn, maar voor de rest heb ik er geen enkel negatief punt over. Mocht het nog niet duidelijk zijn, ik ben nog helemaal niet klaar met de appel- en perenoogst. Ik heb samen met een fotograaf er zelfs een hele leuke productie aan besteed en volgende week wil ik met een kookles allemaal kleine tarte tatins maken. Ik moet alleen nog 10 kleine eenpersoonsvormen scoren, wie me daar aan kan helpen, ben ik zeer dankbaar.

Recept:
50 g boter
75 g donkerbruine basterdsuiker
2 el balsamicoazijn
2 el grof gehakte walnoten
1 el verse tijmblaadjes
6 rijpe, maar stevige peren, geschild in parten

deeg
100 g boter
200 g bloem, plus extra voor het werkblad
100 g fijngeraspte parmenzaanse kaas
1 ei, losgeklopt
1 el verse tijmblaadjes

Meng voor het deeg de boter met de bloem in een keukenmachine tot het lijkt op broodkruim. Voeg een snuf zout en de kaas toe en meng nog een paar sec. Voeg het ei en de tijm toe en meng het deeg tot een bal. Kneed het deeg kort, maak er een schijf van en verpak in plastic. Leg minstens 20 min. in de koeling.
Verwarm de oven voor op 180 graden. Smelt de boter op het vuur in een platte vorm van 25 cm doorsnede. Voeg de suiker toe en laat smelten in de boter. Draai het vuur iets hoger en voeg de azijn toe. Laat het mengsel 2 min. koken. Neem van het vuur en verdeel de walnoten en tijm erover. Leg de peren in cirkels in de vorm met de bolle kant naar beneden.
Rol het deeg uit op een met bloem bestoven werkblad tot een cirkel die 2 cm groter is dan de vorm. Leg de deegplak mbv de deegroller op de peren. Druk het deeg langs de randen aan en druk het wat naar binnen om de vulling heen. Bak 30 a 35 min. in de oven tot het deeg goudbruin wordt en de karamel langs de randen borrelt. Laat 10 min. rusten. Leg een bord omgekeerd op de vorm. Draai de vorm, terwijl je het bord er stevig opgedrukt houdt in een keer om. Serveer met een lekker groene salade met gorgonzola.

Eet smakelijk!