Brood daar zit wat in

Ik kan me nog goed herinneren dat ik 17 was en elke dag met de trein reisde. Op een gegeven moment zit je dan toevalligerwijze vaak tegenover de zelfde persoon. In mijn geval was dat een 20-jarige student die tijdens de treinreis van Castricum naar Amsterdam een heel brood zat weg te kanen. Ik kon me daar niets bij voorstellen. Ik at twee broodjes op de hele dag. Inmiddels weet ik beter. Niet alleen dat jongens in die leeftijd veel eten, maar vooral dat het uitmaakt wat ze eten. Op mijn patisserie opleiding zit ook zo’n jongen in de groei, die pakt het beter aan. Iedere week kijken we allemaal stik jaloers naar zijn meegebrachte oergezonde, whatever it may be, compacte met allerlei pitten beklede voedzame broodje. Waar hij na twee plakken helemaal vol van zit. Dat zijn pas boterhammen. Helaas is dat niet overal te koop. Dus je moet of . . echt op zoek naar een ambachtelijke bakker, een natuurwinkel of . . je moet het zelf bakken.

Vorige week was er een inspirerende bijeenkomst van Slow Food Haarlem voor alle leden bij Molen de Zandhaas in Santpoort georganiseerd. De discussie ging over wat nou echt volkoren brood is en hoe je dat zo puur mogelijk kunt verwerken. Want elke winkel verkoopt volkoren brood, maar is dat dan ook ECHT volkoren brood. Daar bestaan best twijfels over, maar hoe weet je dat nu als consument?

De ontvangst bij Slow Food lid Molen de Zandhaas was met heerlijke huisgemaakte speculaas cake. Wat wil je nog meer, ‘work in progress’. Als je zoiets smakelijks proeft, dan word je gelijk getriggered en wil je weten; ‘wat zit hier in en waar komt dit meel vandaan’. En ondanks de koude, heldere winteravond, beklommen we vol enthousiasme alle trappen voor de rondleiding door de molen (er leek geen einde aan die steile trappen te komen) en elke stap bracht ons dichter bij het geheim van een puur, eerlijk en lekker product.
Alle achtergrond-informatie werd toegelicht van de selectie van de granen tot het maalproces.

Het is jammer dat het beroep molenaar een uitstervend vak is, want deze molenaar was een man naar mijn hart. Met zoveel passie vertelde hij over de stand van de wieken, hoe je de maalstenen uithakt als ze versleten zijn, de verschillende graansoorten, hoe de granen naar boven worden gebracht en uiteindelijk na het hele proces in de meelzakken terecht komt. En hoe de molen zo schoon gehouden wordt. Maar ook over de smaak van brood, wat er wel en niet in hoort te zitten, dat we allemaal gewend zijn geraakt aan zacht, vers brood. Maar dat de echte smaak en voedingswaarden zich toch niet verloochenen.

Ik word er heel blij van dat zo’n bedrijf als Molen de Zandhaas lid is van Slow Food, want de wijze waarop zij produceren onderschrijft zo goed het gedachtegoed van de Slow Food organisatie, dat ik hoop dat alle producenten die puur en duurzaam produceren zich binnen Slow Food verenigen. Het begint volgens mij met kennis uitwisselen, zodat we (de consument) bewuster kunnen kiezen. Dan volgt de verandering in koopgedrag en gaat er zeker iets gebeuren binnen Nederland. Je ziet dat bij zo’n bijeenkomst al gebeuren onder de aanwezigen. Iedereen was zo ontzettend enthousiast en ging heel blij met een zakje meel en een recept naar huis. ‘An die arbeit’.

Ik heb er heel veel van opgestoken en ben zeker geïnspireerd om mijn broodjes zelf te bakken. Alhoewel . . . sinds vorige week is er een nieuwe bakkerij, Kuin, in Haarlem gekomen die dat eigenlijk overbodig maakt. Hier wordt uitsluitend met het meel van de Zandhaas op een ambachtelijke manier brood gebakken. Nu moeten ze nog even lid worden van Slow Food Haarlem.

Dus als ik mijn medepassagier uit de trein van toen weer tegen zou komen, zou ik hem aanraden ambachtelijk, voedzaam, volkoren brood te kopen en niet van die flut boterhammen te eten. Dat scheelt moeders ook nog flink in de portemonnaie.

geschreven voor www.fabulousfoodfan.nl